Mijn 12 albums van 2012

12. Everlast – Songs of the Ungrateful Living

Everlast toont eindelijk weer de frisheid van zijn eerste twee soloplaten sinds het uiteenvallen van House of Pain.

Niet te missen track: Long Time

11. Howler – Give up America

Gooi The Beach Boys, de Ramones en The White Stripes op een hoop, doe er wat 2012-frisheid bij en je krijgt Howler. Eén van die bands die hetzelfde doet als zoveel andere garage/surf/punkbandjes, maar dan toch net iets anders.

Niet te missen track: Told You Once

10. Moss – Ornaments

Lekker troebel, dromerig klinkend popalbum. Zonder dat Moss andere muziek maakt dan op de ook al zo fijne voorganger Never be scared/Don’t be a hero,  zijn de Amsterdammers no

Niet te missen track: The Hunter

9.   Jimmy Cliff – Rebirth

Nooit gedacht dat ik ooit nog eens een plaat van Jimmy Cliff grijs zou draaien. Met punker Tim Armstrong achter de productietafel klinkt de reggae-icoon inderdaad als herboren. Het zomeralbum van 2012.

Niet  te missen track: Reggae Music

8. Django Django – Django Django

De meest originele, verrassende groep van dit jaar is het Londense Django Django. Ze maken dance, zonder al te veel electronica. Fris, fruitig en bijzonder knap.

Niet  te missen track: Default

7. Aesop Rock – Skelethon

De New Yorks rapper met dat eigenzinnige stemgeluid doet het weer; een geweldig, pakkende hiphop-plaat maken zonder te buigen voor commercie.

Niet te missen track: Zero dark Thirty

6. Japandroids – Celebration Rock

Wat Howler heel goed doet, doen deze Canadezen nog even wat beter. Rammelen, beuken en ondertussen nog pakkende songs maken. Een eerbetoon aan rock, dat zeker.

Niet te missen track: For the love of ivy

5. El-P – Cancer4Cure

Het jaar van El-P, 2012. Zijn albums worden toegankelijker, zonder dat je nou direct bang hoeft te zijn dat hij met Katty Perry de studio instapt. Cancer4Cure blijft El-P ten voeten uit: ongrijpbaar & sinister.

Niet te missen track: Oh hail no

4. Deftones – Koi No Yokan

Met de Deftones hield ik niet echt rekening meer. Na een paar ronduit belabberde platen, heeft de groep de geest weer gekregen. Koi No Yokan is hun beste album sinds White Pony… en misschien zelfs wel beter dan dat meesterwerk.

Niet te missen track: Romantic Dreams

3. The Gaslight Anthem – Handwritten

Brian Fallon en co blijven het flikken; pakkende poprocksongs maken. Soms neigt het naar punk, soms zijn het ballads, altijd is het goed.

Niet te missen track: Howl

2. Pennywise – All or Nothing

Soms gaat er niets boven een vertrouwd geluid. Pennywise klinkt als herboren op dit album, na een flinke stapel voorgangers die het beluisteren nauwelijks waard waren . Dat de band ook wat wegheeft van Ignite is niet gek, met de geweldige Ignite-zanger Zoli Teglas achter de microfoon.

Niet te missen track: Let us hear your Voice

1.       Killer Mike – R.A.P. Music

El-P trekt op deze door hem geproduceerde plaat Killer Mike uit de schaduw. De rapper uit Atlanta, vooral bekend als back-up mc bij Outkast, klinkt fel, heeft geweldige teksten en zorgt voor een enorme adrenaline-boost.

Niet te missen track: Butane

Uiteraard verscheen er nog meer moois in 2012. Mijn favoriete albums staan in deze lijst op Spotify:

 TopAlbums 2012

Spelers van nu

"Er wordt in deze Mickey Mouse-competitie nogal druk gedaan over die nieuwe rechtsbuiten van FC Kwik. Zelf ben ik niet zo onder de indruk van 'm. Poulos Papouros is natuurlijk een technisch begaafde speler, maar in mijn tijd had je de hamstrings van zo'n gozer in de tweede ring tussen de kuipstoeltjes moeten zoeken. Zeker als hij al die gekke bewegingen voor mijn neus had gedaan. Bij Henk Drap, met wie ik destijds bij BNVV en in Oranje samenspeelde, had je meteen contact met Monuta op kunnen nemen. Vraag maar aan Peter Bakboort, van Hercula 1865. Die probeerde Henk ooit te poorten. Peter heeft daarna alleen de G-voetbalafdeling van Hercula nog kunnen helpen. Maar ja, dat zie je tegenwoordig niet meer, dat al die gekkigheid wordt afgestraft.
Na afloop van de wedstrijd van FC Kwik, zag ik die Papouros voor de camera's van Viva Voetjebal. Hij kraamde politiek correcte gebakken lucht uit. Zelfs toen hem werd gevraagd wat hij ervan vond dat trainer Sjaak Bord hem wisselde, praatte hij met meel in de mond. Tegenwoordig heb je geen personality's meer in het voetbal. In mijn tijd ging dat anders. Ik ontving de journalisten thuis en sprak dan drie uur achter elkaar met zo'n man. Als een trainer mij niet zinde, zaagde ik hem tot op zijn enkels af. Dan kwam dat in de krant en dan kon hij met hangende pootjes naar de voorzitter om zijn ontslag in te dienen. Vraag maar aan Frans Busschoten en Gub Doedels, die ik destijds bij GBVS nog het leven zuur heb gemaakt.
Nee, bij zo'n Papoudoros hadden we na zo'n interview een kilo tijgerbalsem in zijn onderbroek gesmeerd. Maar ja, kom daar nog maar eens om vandaag de dag, voetbalhumor. Dat kennen ze niet meer. Ze horen niet eens meer wat ze tegen elkaar zeggen, want ze hebben allemaal zo'n grote hoofdtelefoon op hun hoofd. Ze luisteren naar van die moderne kutmuziek. Vroeger klonk dat veel beter, kutmuziek. Zongen we met z'n allen in de spelersbus mee met die schijtliedjes van Hanny Bom en Sjakie Moes. Iedereen die 't kende.
Het enige dat wij, net als al die blagen van nu, ook niet deden was lezen. Maar dat had ook een reden: columnisten in onze tijd waren veel slechter. Want het voetbal, de humor, de coaches, de muziek en de journalisten zijn in de loop der jaren achteruit gegaan. De columnisten zijn er stukken beter op geworden."

Johan van Hanegijp

De foto van het jaar

Dit is voor mij de foto van het jaar. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

(Genomen tijdens de beroemde DSO-awards, dit jaar. Boaz zingt, ik geniet. Net als alle spelers die ook meekijken, maar op deze foto alleen in de ruit te zien zijn.)

Simon las: Gijp

Simon las: Gijp

Réne van der Gijp was een buitengewoon getalenteerde voetballer die niet alles uit zijn loopbaan heeft gehaald. Hij hield van een geintje, gebruikt veel verkleinwoordjes, heeft een grote liefde voor paaldansclubs, was niet gek op trainers, had een vliegende inzinking, relativeert poeha in de voetbalwereld, gaf als speler liever rondjes dan dat hij ze liep en kocht van zijn eerste salaris een Porsche. Die feiten zijn breed bekend. Al kijkt u slechts ééns in de twee maanden naar het tv-programma Voetbal International, dan weet u dat.
Michel van Egmond, één van de beste sportschrijvers van Nederland die ondanks dat toch eindredacteur van het tv-programma Voetbal International is, schreef een boek over René. Gijp heet het ongeveer 300 bladzijdes tellende bundeltje. Het voegt niets toe aan het reeds in de eerste vier regels van dit stukje genoemde wetenswaardigheden. Jammer, omdat het idee nu blijft bestaan dat er over de ex-prof genoeg leuks te melden is.
Van Egmond lijkt in delen van deze gemakzuchtige bestseller (ruim 120 duizend exemplaren gingen er reeds over de toonbank)  vergeten te zijn dat René zijn faam toch vooral dankt aan zijn jaren als voetballer. De quotes over zijn loopbaan zijn dun gezaaid en de citaten die er wel in voorkomen zijn allemaal al zo'n 1532 keer verteld. Het grootste deel van het boek gaat over Gijp's lezingen (waarvoor hij per keer een slordige 3000 euro vangt. Iets dat in het boek niet wordt vermeld, maar wellicht ook niet zo relevant is.), het tv-programma en zijn depressie. Al te diep gaat hij echter niet in op de oorzaken, gevolgen van en oplossingen voor zo'n inzinking. Jammer, vindt ook Van der Gijp's ijdele psycholoog Bram Bakker, die zelfs een open brief (uiteraard, want hij wil publiciteit) aan de schrijver opstelde. Die diepgang lijkt vrij bewust achterwege gelaten. Gijp is bedoeld als lekker weglezertje op de costa's. Gemopper over depressies, daar zit je als badgast niet op te wachten.

De marketingmachine van Voetbal International is geweldig. De mastodont van de voetbalmedia, met de besnorde brompot als boegbeeld, speelt naadloos in op de blijkbaar heersende behoefte aan nog meer Voetbal International. Als de zomer voor de deur staat wordt er een boekje met de verzamelde columns van Nico Dijkshoorn gelanceerd, breekt het EK aan dan is het TV-trio Genee, Derksen en Van der Gijp niet van de beeldbuis te schieten. Zelfs uit een vliegende inzinking wordt handig munt geslagen, zo blijkt uit Gijp. Inmiddels, de feestdagen staan voor de deur, is er zelfs al een Gijp scheurkalender. Met iedere dag een leuke quote, ofzo.

Maakt dat Gijp tot een vervelend boek? Nee, zeker niet. Van Egmond schrijft zo prettig, dat de lezer de bladzijdes opvreet. Hoe bekend de verhalen ook zijn, zelfs een zuurpruim kan zijn gezicht niet in de plooi houden wanneer Van Egmond het typische taaltje van René van der Gijp op schrift zet. "'Het meest kenmerkende is zijn neiging om woorden te verkleinen die daar helemaal niet om vragen. Praat met René van der Gijp over de Tweede Wereldoorlog en hij heeft het binnen een paar minuten over 'Hitlertje," schrijft Van Egmond.
Als Voetbal International Koffietijd voor mannen is, dan kan Gijp het beste doorgaan voor een boekje uit de Boquetreeks voor kerels. Je verslindt het als fastfood, het is best lekker maar een echt voldaan gevoel hou je er nimmer aan over.

Ronaldo-bashing

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 9: een ontkrachting.

Ronaldo-bashing

Sinds Portugal - Nederland is er een duidelijke ommekeer voelbaar in Nederland: het is 'done' om te zeggen dat je het een geweldige speler vindt. Voorwaarde is wel dat je erbij vermeldt dat je het een paardelul, arrogante kwibus of op zijn minst een huilebalk vindt.

Zelf vind Ronaldo al jaren lang één van de beste spelers van de wereld en heb die mening vaak moeten verdedigen. Eigenlijk snap ik alle ergernis rond hem niet. De Portugees is een op en top sportman. Iemand die leeft voor zijn werk en daar fantastisch goed in is. Er is ook nog nooit iemand geweest die mij heeft kunnen uitleggen waarom Ronaldo zoveel agressie oproept. Vaak worden er wat bijzondere redenen aangedragen die bij, bij doorvragen, zelden overeind blijven.


* Hij is arrogant
 "Ik heb geen idee waarom ze me uitfluiten. Misschien zij ze jaloers omdat ik rijk ben en knap en omdat ik een geweldige voetballer ben," was getekend Cristiano Ronaldo. Om de arrogantie van CR7 te bewijzen, wordt deze quote vaak aangehaald. Soms wordt er nog iets aan toegevoegd als "en omdat ik seks heb met alle vrouwen", maar daar neemt de fantasie toch echt een loopje met de realiteit. Eerlijk is eerlijk, de originele uitspraak getuigt  niet van veel zelfrelativering. Toch is het wel aardig om dit citaat in zijn context te plaatsen. Ronaldo had zojuist een Champions League duel gespeeld tegen Dynamo Zagreb. Hij was vreselijk geschopt en door het publiek twee keer drie kwartier uitgemaakt voor alles wat lelijk is. Dat hoort erbij, schijnt het, dus daar mag je als voetballer niet over zeuren. Na afloop van de schoppartij wordt Ronaldo gevraagd waarom de fans van Dynamo het op hem hebben voorzien. Hij kon het niet laten even terug te trappen en deed de gewraakte uitspraak. Arrogant? Eerder een staaltje fijne rancune, lijkt mij.
Voor het overig nemen alle bladen, en dus ook veel lezers, het verhaal over zijn onmetelijke ego makkelijk over. Let er voor de grap eens op, je zult zien dat de onderbouwing zelden hout snijdt. Citaten worden vaak uit hun verband getrokken. Veel verzinsels of suggesties passeren de revu, maar echt en bewijs voor zijn vermeende narcisme hoor ik nooit. Er is geen door hem zelf ingericht Ronaldo-museum, hij heeft geen standbeeld van zichzelf laten bouwen en zelfs een eigen kledinglijn heeft hij niet.

* Messi is beter
Messi is wellicht een betere speler maar om Ronaldo daarom te vervloeken gaat wat ver. Je zou dan immers een hekel aan alle andere voetballers ter wereld moeten hebben. Dat zou me toch een ongezellige boel worden. Ronaldo heeft inderdaad minder natuurlijk talent dan Messi. Dat heeft hij gecompenseerd met keihard werken. Daardoor is het wellicht een wat gemaakte voetballer, maar is hij wel schier onmogelijk af te stoppen. Hij is beresterk, razendsnel en heeft prachtige passeerbewegingen. In Nederland accepteren we harde werkers, mits ze niet té goed zijn. Met de oersaaie ideale schoonzoon uit Katwijk, Dirk Kuijt, willen we de kroeg in. Dirk is altijd geliefd geweest omdat hij zonder bovengemiddeld talent maar met een hoog arbeidsethos het hoogste heeft bereikt. Wanneer de beoogde drinkebroer niet oerlelijk is en behalve keihard werkt ook nog eens gigantisch goed kan voetballen, zoals Ronaldo, moet hij ineens dood.


* Ronaldo is een ijdeltuit.
Ronaldo heeft zijn benen voor 100 miljoen laten verzekeren en traint iedere dag extra om zijn wasbordje te onderhouden. Een ijdeltuit is hij zeker, maar met een reden. Ronaldo is behalve een serieuze sportman een wandelende reclamezuil. Dankzij die sponsordeals zou hij kunnen zwemmen in het geld maar hij heeft er, door diezelfde bezigheden, geen tijd voor. 
In april mocht ik bij de superster op audiëntie in Madrid. Ronaldo is het uithangbord van het computerspel Pro Evolution Soccer 2013 en voor dat doel diende interviews te worden afgegeven. Of nu ja, een interview, van een lekker gesprek kon geen moment sprake zijn. De hofhouding om CR7 heen, had alle vragen vooraf willen lezen, gescand en aan het journaille gezegd wat wel en niet mocht worden gevraagd. Dieper ingaan op de materie werd niet op prijs gesteld en Ronaldo overvallen met verrassende vragen was helemaal uit den boze. En hoewel Ronaldo natuurlijk helemaal niet zit te wachten op al die lulvragen, moet worden gezegd dat hij bijzonder sympathiek overkwam. Van arrogantie was absoluut geen sprake, zo leek het althans, en er was zelfs ruimte voor zelfspot. "Heb je weleens een bad hair day?", vroeg ik hem namens één van onze lezers. Ronaldo's antwoord? "Iedere dag!".


* Hij is homo
Gordon wist het zeker, zo melde hij aan tafel bij het immer relevante voetballulkoekprogramma VI Oranje: "Ronaldo is homo". Behalve Gordon, weten ook veel andere, maar minder bekende voetbaldeskundigen dat zeker. Ronaldo doet namelijk gel in zijn haar. Voor rust heeft hij soms zelfs een ander kapsel dan na rust, schijnt het. Mij was dat niet opgevallen, maar homo's hebben dat meteen door. Mij zal het eerlijk gezegd ook worst wezen wat hij in zijn vrije tijd doet, zolang hij maar van mijn vrouw afblijft. En zolang hij ook zo geweldig blijft voetballen, zal ik van zijn spel genieten. Gemaakte voetballer of niet, ijdeltuit of niet, homo of niet.

Hou hem zelf!

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 8: een jeugdherinnering.
  

Hou hem zelf!

In 3 mavo was ik een weinig opvallende leerling. Dat was ook niet nodig want opvallende leerlingen waren er al genoeg. (In die zin was ik dus wel opvallend. Ik viel op door onopvallend te zijn, zeg maar.)  Ik had genoeg vrienden en lette net genoeg op om met grote regelmaat mijn favoriete eindcijfer, een 6, te laten noteren.

Kennis van de economie werd ons bijgebracht door een jonge leraar die door iedereen werd gepest. Of, nu ja, door iedereen. Vooral de opvallende leerlingen hadden het op meneer Buijs voorzien. Hij regeerde bepaald niet met strakke hand en had als bijkomende handicap dat hij homoseksueel was. Het was hem nooit gevraagd maar algemeen werd aangenomen dat het zo was. Klas 3A van het Erasmus College te Zoetermeer huldigde toen al het principe van De Telegraaf: veronderstelling is genoeg voor aanname. Navraag levert je immers heel veel extra werk op en zelden een sappig verhaal.

Lessen ontaarden structureel in chaos en ik geloof niet dat ik iets heb geleerd dat jaar. Althans, niet over het reilen en zeilen binnen de economische sector. Tijdens één van de anarchistische uurtjes zat ik naast de meest irritante jongen uit de klas, Olivier. Een klein ventje met een onwaarschijnlijk grote gezouten zeiksluiter. Iedere keer als Buijs hem tot de orde riep met een welgemeend 'Olivier, hou je mond!', counterde de gedrogeerde tuinkabouter adrem: 'Ik ga hem niet weggeven!'. Zelfs een dove kon het horen maar bang voor een verbale vernedering, negeerde de leraar het snotjong volledig. Ook de tweede en derde keer.

Toen werd ik op mijn gekwek aangesproken. Leraar Buijs, die zich inmiddels had bekwaamd in het ontwijken van propjes en papieren vliegtuigjes, was in de complete puinhoop de wanhoop nabij. "Hou nou eens je bek," schreeuwde hij met overslaande stem. Ik zag mijn kans schoon om hem voor ééns en altijd te elimineren en zei terug: 'hou hem zelf!'. De klas viel even stil. Twee minuten later stond ik bij de conrector, een paar uur later was ik te vinden in de aula. In mijn hand een bezem.

Ik moest hieraan denken toen ik Arjen Robben, in de wedstrijd tegen Portugal, "hou je bek, man" hoorde blèren tegen  bondscoach Van Marwijk. In het veld mag Robben dan een opvallende speler zijn, als persoonlijkheid is hij natuurlijk behoorlijk kleurloos. Dat zijn 'hou je bek, man' nu symbool staat voor de beerput die Oranje blijkt te zijn, is sneu voor hem. Want eerlijk is eerlijk, dat soort taal wordt nu eenmaal op een voetbalveld gesproken. Maar direct is het wel een wijze les voor Robben. Wanneer je normaal onopvallend bent ben je niet de aangewezen persoon om een bondscoach op de rand van de afgrond het laatste zetje te geven. Daar zijn anderen voor. Daarom is het ook zo jammer dat bondscoach Bert niet het enige juiste deed op dat moment. Heel hard terugschreeuwen: "hou hem zelf!".

De éénzame fietser

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 7: een reisverslag.

De éénzame fietser

Gister keek ik de uitzwaaiwedstrijd van Oranje, tegen Portugal, bij een jarige vriend. De tocht ernaartoe legde ik af per fiets. Onderweg luisterde ik naar The Gaslight Anthem, om de stemming er een beetje in te brengen. Ik probeerde de gezichten van passanten te lezen.  Ik geloofde niet in het wonder van Charkov, maar meende bij mensen wel vertrouwen te zien.

17 juni 2012, 20:10 uur

Ik stap op de fiets om voetbal te gaan kijken bij mijn jarige vriend Rogier. Het is vanaf mijn huis ongeveer twintig minuten trappen naar de andere kant van Zoetermeer, waar hij woont. Al het voorgepruttel op tv zal ik dus missen. Dat is niet erg, want passanten vertellen het verhaal ook.

Ik rij langs een man op een fiets. Hij lijkt wat ouder, een jaar of 45 zeker, maar heeft toch oranje-strepen op zijn wang getekend. Zijn haardos wordt bedenkt door een oranje opblaasklomp. Hij rookt, is gespannen, dat zie je zo. Waarvoor, vraag ik me af. Oranje moet winnen met twee doelpunten verschil van Portugal. Tegen de angstgegner hebben 'we' nog nooit gewonnen en Nederland speelt zo liefdeloos, dat het onwaarschijnlijk is dat het vandaag anders zal zijn.

20:15 uur

Een groep kinderen van een jaar of 12 staat op de hoek van een straat. Ze hebben een vuvuzela bij zich en toeteren als ik eraan kom. “Holland!,” roepen ze. Ik lach naar ze en denk dat het heerlijk is als je nog jong en naïef bent. En voel me meteen een ouwe lul.

20:18 uur

Bij korfbalvereniging Phoenix hebben ze een barbecue en gaan ze voetbal kijken. Volwassen mannen zitten op het terras van de club. Ze drinken, vooral bier, en zingen ook al voor Oranje. Is het cynisme, wat ik al gauw ben geneigd te denken, of is het serieus? Ik hoor twee mannen, die onderweg zijn naar het terras, praten over de aanvallende tactiek. “Het is gewoon alles of niets,” zegt er één. Heel gek, maar voor het eerst denk ik: het kan natuurlijk ook best, 2-0 winnen.

20:21 uur

Een auto met een Hollandse vlag aan de antenne rijdt keihard voorbij. Twee jongens met een blik bier in hun hand hangen uit het raam. Er wordt getoeterd. Ineens hoop ik dat we er snel uitgaan.

20:25 uur

Ik kom aan op de verjaardag, feliciteer wat en krijg bier. Dan proef ik de de stemming. Niemand gelooft erin, zelfs de aanwezige vrouwen niet. En dat wil vaak wat zeggen.

23.30 uur

Onderweg naar huis rij ik langs een straat waar oranje-vlaggetjes hangen. Twee mannen zijn al bezig de versieringen weg te halen. Ik lach als ik voorbij rij. “We doen gewoon alsof er geen EK is geweest,” zegt één van de twee tegen mij. Dat lijkt me het beste voor iedereen.

Octopus Tol

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 6: een prognose.

Octopus Tol

Vorige week mocht ik, aan de vooravond van het EK, in een goed gevulde grote zaal van Cultuurpodium Boerderij babbelen met voetbalschrijvers Hugo Borst en Iwan Tol. We hadden het over hun boeken, Oranje, toernooivoetbal en meer. Het werd laat en leuk.
Aan het einde van het gesprek stelde ik de heren de vraag: wie wordt er Europees kampioen?

Iwan: Spanje.
Ik: Spanje?
Iwan: Ja, Spanje. Wil je dat ik Oranje zeg?
Ik: Nee, helemaal niet. Maar leg uit, Spanje...
Iwan: Ja, gewoon het beste team. Prachtige spelers, ik zou niet weten wie ze kan verslaan.
Ik: Oké, en Oranje?
Iwan: Tsja, ik ben bang voor een vroege aftocht.
Ik: Jij ook, Hugo?
Hugo: Nee, ik zie het wel positief in. We pakken die Portugezen gewoon en de Denen ook. Maar let ook op die Fransen, mensen. Dat is de Dark Horse.

Enfin, wie de beste boeken schrijft, mag u zelf bepalen. Maar feit is dat Iwan Tol het meest lijkt op Octopus Paul. Hou in de gaten die man, en vooral: lees zijn boeken!

vlnr: Iwan Tol, Dennis Westendorp, Hugo Borst, Lil' O me

Nietsberichten

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 5: nieuws in de kantlijn.

Nietsberichten

Als je het dit EK van Oranje moet hebben, word je niet vrolijk. Het voetbal in het algemeen is erg aardig, maar 'onze jongens' stellen diep teleur. In dat geval vind je troost bij de onzinberichten in de kantlijn. De website van het AD is daarbij mijn favoriete site. Geen ander medium weet zoveel nietszeggende nieuwsfeiten in een kb te proppen, als mijn oude werkgever.

Voor wie, net als ik, geniet van nutteloze informatie loont het vooral om 's morgens vroeg de website af te struinen. Wanneer onze nationale groene stroomsnor bij VI Oranje weer wat onzin heeft zitten brommen, is dat voor het AD al nieuws. Ook compleet nutteloze en in veel gevallen ongefundeerde onderzoekjes worden tot buitenproportionele grote opgeblazen. Zo weet ik dat 'de Nederlander' het liefst bier drinkt met Dirk Kuijt, dat teams die spelen in zwarte shirts meer overtredingen maken en dat veel mannen Oranje liever zien winnen dan dat ze hun vrouw een beurt geven.

Ook moet de hoofdredacteur van de populaire website inmiddels een verrekte hamstring hebben opgelopen na het intrappen van alle open deuren. Zo is het bijvoorbeeld nieuws dat Oranje niet vaak wint van Duitsland en dat Gradje, die Oranje-fan met indianentooi, denkt dat Nederland wint. Door goals van Huntelaar uiteraard, want dat denkt iedere opportunist.

 Nee, voor mij stort een wereld in als Nederland er zondag inderdaad uit wordt geknikkerd. Niet eens zozeer omdat ik Oranje niet meer zie spelen, want zeg eerlijk, daar knap je echt niet van op. Maar vooral omdat ik al die lulkoek in de marge zo ga missen. Mijn droom? Maandagmorgen in het AD lezen: "Van Persie na mirakel van Charkov: Tijdens het eten van een boterham met salami zag ik het licht."

Volkssport, volkshumor

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 4: Oranje humor.

Volkshumor

Voetbal is de sport van het volk, dus de grappen die er gemaakt worden over Oranje zijn ook volks. Een klein overzicht van wat geslaagde en minder geslaagde plaatjes.

Retro Willems

Te koop aangeboden op Marktplaats.nl: Oranje

Geluksvogels trekken zelf de conclusie

 

Plaatjesregels

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 3: een foto.

Plaatjesregels

Ik weet het, ordnung muss sein. Maar voetbalplaatjes vragen, daar hoeven toch geen regels voor gemaakt te worden? Bij Albert Heijn denken ze daar anders over. Ze delen bij iedere 10 euro aan boodschappen een pakje stickers van Panini uit. Blijkbaar hadden ze er op het hoofdbureau van de grootgrutter in Zaandam niet op gerekend, maar met dergelijke acties trek je kinderen aan die voetbalplaatjes sparen. Dat was dus schrikken. Ze hadden blijkbaar verwacht dat 46-jarige huisvrouwen die stickers in een album zouden plakken. Tot hun schrik zijn het dus kinderen van een jaar of 10. Die doen minder weekendboodschappen, maar verzamelen wel graag fotootjes van voetbalhelden. Dat is eigenlijk niet de bedoeling, vinden ze bij 'appie'. Daarom moeten ze achter de hekken gaan staan en zich houden aan onderstaande regels. Mijn advies: niet naar luisteren. Niks is nu belangrijker dan die voetbalplaatjes.

Albert Heijn in Rokkeveen, Zoetermeer

Verschil van inzet

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 2: een ervaring 

 

Verschil van inzet

"Hoeveel wordt het vanavond?," vraagt Jeroen Flim aan de kinderen in de zaal. Jeroen werkt voor de foundation van oud-volleybalkampioen Bas van de Goor. De kinderen weten het zeker; die Denen kunnen er weinig van. De uitslagen 2-0, 2-1, 3-0, 3-1 en 4-1 passeren de revue. Eén jongen ziet het helemaal zitten. "Het wordt 5-0 voor Nederland." roept hij in de microfoon. Achterin de zaal sta ik. Al dagenlang hoor ik overal de enorme onderschatting van Denemarken aan. Ik vrees al tijden een schamele 1-1.

Dan gaan de kinderen het veld op. Ze moeten zichzelf in Oranje knokken. Eind augustus doet Nederland mee met de Junior Cup. Dat is het WK voetbal voor kinderen met diabetes. Vorig jaar pakte het team, dat door de Bas van de Goor Foundation wordt geselecteerd, de wereldtitel. Dit jaar moet dat wéér gebeuren en daarom worden er selectierondes gehouden.Vandaag is de beslissende training, in Amsterdam. De jongens vertrouwen erop dat ze straks worden uitgekozen, hoor ik, als ze langslopen richting het veld. Maar eenmaal begonnen aan de training, blijkt geen speler zo zeker van zichzelf. De jongens vechten voor iedere meter, kijken serieus maar hebben ook een hoop lol. Geen vedette-neigingen, geen halfwerk maar ook, heel belangrijk, geen rare tactische fratsen van de bondscoach. Die zegt voorafgaand aan de training: "Ik wil een team maken dat eerlijk speelt, aanvallend speelt, goede spelers heeft en wereldkampioen wordt." Hij wil de beste spitsen selecteren, om ze op te stellen als spits. Niet als rechtsbuiten of, erger nog, als reserve.

Of de coach de juiste mannen selecteert, moet je altijd maar afwachten. Ze niet altijd makkelijk te herkennen, wereldkampioenen. Maar zeker is wel dat de jongens vandaag op het veld in Amsterdam, Denemarken dan misschien onderschat hebben maar hun directe concurrenten in het veld niet. Ze vechten als leeuwen, omdat zij hun land straks willen verdedigen tijdens dat WK, dat in Zwitserland wordt gespeeld. Hadden de spelers van Bert van Marwijk dat ook maar gedaan. Maar ver van te voren was al duidelijk dat zelfs de Denen niet onderschatten, teveel gevraagd was. Met alle gevolgen van dien.

Oranje in je uppie

Tijdens dit EK zal ik zo vaak als mogelijk proberen iets te schrijven over leuke, opvallende, vreemde zaken rondom het toernooi. Deel 1: een column

 

Oranje in je uppie

Ik ben dus saai, want ik kijk wedstrijden van Oranje het liefste met zo min mogelijk mensen. Dat is voor dit EK nu al niet gelukt. Ik ben zo sterk als een nat vloeitje als ik door iemand word gevraagd te komen kijken.

Tijdens de eerste wedstrijd zit ik bij vrienden die een barbecue organiseren. Lekker, in de regen. De tweede wedstrijd ben ik ‘gewoon’ met wat maten en ik sluit af op een verjaardag die toevallig op dezelfde dag valt als Nederland – Portugal. Gezelligheid troef dus.

Gek genoeg denken mensen dat ik niet graag in groepsverband naar wedstrijden van Oranje kijk omdat het vrouwelijke deel van de aanwezigen onzin uitkraamt. Dat is inderdaad vijftig procent van het probleem. Maar nadat ik mijn moeder bij een wedstrijd van Volendam ooit serieus hoorde vragen of alle spelers van ‘die oranje’ Klaas Puul heette, besloot ik immuun te worden voor vrouwelijk commentaar.

De andere vijftig procent van het probleem betreft de mannelijk helft van de aanwezigen. Tijdens de volksliederen is Van Persie nog de beste spits van de wereld en Oranje al kampioen. Als het na drie minuten nog 0-0 staat, moet Huntelaar erin en gaat het helemaal mis met de mannen van Van Marwijk. Zo wisselt de stemming om de verkeerde pass. De mannen die niet durven te kijken en dan maar gaan roken, leiden mij ook danig af. Ik snap daar nooit iets van en verlies dan al snel mijn concentratie. Dit heeft tot gevolg dat ik later in de krant moet lezen, of Oranje wel of niet het verdiende resultaat uit het vuur heeft weten te slepen.

En dan is er nog al die rommel die mensen meezeulen onder de noemer ‘dat is toch leuk’. Oranje opblaashamers, brulshirts, voorspelbretels en toeters, je wordt er gek van. Hoe hilarisch die prullen  natuurlijk ook zijn.  Boven de rivieren vieren we geen carnaval omdat beschaafde mensen dat nu eenmaal debiel vinden, maar bij groot voetbaltoernooi gaan al die argumenten ineens overboord.

Nee, dan kun je beter in je eentje zitten. Zeker als je mij bent. Het alwetende, nooit onzin uitkramende voetbalorakel die nu, gekleed in een beschaafd wit T-shirt met subtiele oranje-tinten, gaat genieten van het EK.

En ja hoor, we hebben een Writers Unplugged-gast

Het heeft even geduurd, maar Writers Unplugged is terug. Op 7 juni doen we een speciale EK-editie. Hugo Borst is te gast en ik mag 'm presenteren. De Boerderij, waar dit grootse evenement plaatsvindt, omschrijft het zelf in de nieuwsbrief als volgt:

 

WRITERS UNPLUGGED EK EDITIE MET HUGO BORST OP DONDERDAG 7 JUNI 

Deze editie van Writers Unplugged staat in het teken van het aankomende EK Voetbal. Simon van Herpen gaat in gesprek met journalist, columnist en schrijver Hugo Borst. Hugo Borststaat inmiddels ook bekend als een begenadigd schrijver. Jarenlang werkte hij op de pagina's van het tijdschrift Hard Gras aan een klein, herkenbaar en zeer stijlvast oeuvre. Sinds hij op televisie is, vinden deze verhalen in gebundelde vorm met een wervende titel (Over vaders & zonen, Schieten op Volkert van der G.) en aangevuld met nieuw werk tienduizenden lezers.

Oog-in-oog met Ronaldo

Een vreemde, bizarre, speciale ervaring: een interview met Cristiano Ronaldo in Madrid. Binnenkort zal ik er hier meer over schrijven, maar hierbij alvast een foto.

Mijn zeroes speellijstje

Komende week is het op 3FM weer de week van de Zeroes. Kortom, ze draaien er alleen maar muziek die tussen 2000 en 31 december 2009 is gemaakt. Op hun site kan je stemmen op je favoriete radiosongs uit dit decennium. Ik ben gezwicht...

• 
  SUGABABES ROUND ROUND
  
  Ik liep stage bij Sportweek om mijn droom, sportjournalist worden, te verwezenlijken. Ieder weekend zat ik in een voetbalstadion. Bijna overal was Round Round in die tijd een (zeer aansteklijke) stadionkneiter. Kortom, dit nummer doet mij denken aan voetbal en niet eens zozeer aan die prettig ogende dames.
• 
  QUEENS OF THE STONE AGE NO ONE KNOWS
  
• 
  OUTKAST HEY YA!
  
• 
  ROOTS/CODY CHESTNUTT THE SEED
  
• 
  ANOUK ONE WORD
  
  Een van de meest pijnlijke momenten in mijn leven: aanwezig zijn op de begrafenis van een 22 jarige. One Word schalde door de zaal en het publiek, mensen met wie je in discotheken hoort te staan (qua leeftijd) brak spontaan in snikken uit. One Word is zodoende een van de meest indrukwekkende nummers geworden die ik ken. De ochtend na deze begrafenis werd ik gewekt door de wekkerradio... precies, met One Word van Anouk.
• 
  ABEL ONDERWEG
  
• 
  MGMT KIDS
  
• 
  EMINEM WITHOUT ME
  
  De man die hiphop in de Zeroes weer nieuw leven inblies. Grappig zonder streetcredibility te verliezen. Angstaanjagend, zonder afstotelijk te worden. En bovenal een geweldige rapper, die inmiddels helaas verworden is tot een humorloze en suffe pseudo-gangster.
• 
  KELIS MILKSHAKE
  
• 
  MISSY ELLIOTT GET YOUR FREAK ON
  
• 
  JOHAN OCEANS
  
  In de 00's ontmoet ik de liefde van mijn leven. Iemand om zeker de oceaan voor over te zwemmen, zoals de beste Nederlandse band ooit in dit nummer bezingt.
• 
  VON BONDIES C'MON C'MON
  
  Wat een rukbaantje had ik, in Nieuwegein. In mijn eerste autootje, onderweg vanuit (en terug naar) Zoetermeer, trooste ik me met muziek. Keihard C'mon c'mon deed mij goed. Onvergetelijk nummer van een reeds 'vergeten' band.
• 
  MOLOKO TIME IS NOW
  
  Mijn gedachten gaan terug naar Lowlands 2003. In een overvolle tent stond Moloko op te treden. Geweldig, maar ook dorstig en benauwend.
• 
  STEREOPHONICS MR. WRITER
  
  In dit nummer fulmineert zanger Kelly Jones tegen journalisten die achter zijn rug onzin schrijven. Als journalist in opleiding beloofde ik mezelf nooit zo'n journalist te worden als Jones beschrijft. Of dat is gelukt? Ik hoop het...
• 
  DR. DRE/SNOOP DOGGY DOGG STILL D.R.E.
  
  Dit nummer, dat trouwens officieel uit 1999 stamt, was de soundtrack op vakanties met vrienden. Snoeihard ging het op voordat we gingen stappen in Calella, Kos of Kreta... tsja, mooi was die tijd.
• 
  SYSTEM OF A DOWN CHOP SUEY
  
  Op mijn eerste en enige (3daagse) Pinkpop zag ik deze geweldige band shinen. Een onvergetelijk optreden waarbij dit nummer het hoogtepunt was.
• 
  JAY-Z 99 PROBLEMS
  
• 
  NERD LAPDANCE
  
• 
  GROOVE ARMADA SUPERSTYLIN'
  
  Tijdens Pinkpop 2002 introduceerde ik Groove Armada bij de mensen waarmee ik het festival bezocht. Zij kenden de band niet, ik vond ze geweldig. Halverwege de set, in de halfvolle tent, werd Superstylin' ingezet. Zelden heb ik een tent zo zien, horen en voelen exploderen. Ik gebruik de term niet graag, maar ik kan niet anders: kippenvel.
• 
  ROYKSOPP EPLE (EDIT)