Simon las: Gijp
Réne van der Gijp was een buitengewoon getalenteerde voetballer die niet alles uit zijn loopbaan heeft gehaald. Hij hield van een geintje, gebruikt veel verkleinwoordjes, heeft een grote liefde voor paaldansclubs, was niet gek op trainers, had een vliegende inzinking, relativeert poeha in de voetbalwereld, gaf als speler liever rondjes dan dat hij ze liep en kocht van zijn eerste salaris een Porsche. Die feiten zijn breed bekend. Al kijkt u slechts ééns in de twee maanden naar het tv-programma Voetbal International, dan weet u dat.Michel van Egmond, één van de beste sportschrijvers van Nederland die ondanks dat toch eindredacteur van het tv-programma Voetbal International is, schreef een boek over René. Gijp heet het ongeveer 300 bladzijdes tellende bundeltje. Het voegt niets toe aan het reeds in de eerste vier regels van dit stukje genoemde wetenswaardigheden. Jammer, omdat het idee nu blijft bestaan dat er over de ex-prof genoeg leuks te melden is.
Van Egmond lijkt in delen van deze gemakzuchtige bestseller (ruim 120 duizend exemplaren gingen er reeds over de toonbank) vergeten te zijn dat René zijn faam toch vooral dankt aan zijn jaren als voetballer. De quotes over zijn loopbaan zijn dun gezaaid en de citaten die er wel in voorkomen zijn allemaal al zo'n 1532 keer verteld. Het grootste deel van het boek gaat over Gijp's lezingen (waarvoor hij per keer een slordige 3000 euro vangt. Iets dat in het boek niet wordt vermeld, maar wellicht ook niet zo relevant is.), het tv-programma en zijn depressie. Al te diep gaat hij echter niet in op de oorzaken, gevolgen van en oplossingen voor zo'n inzinking. Jammer, vindt ook Van der Gijp's ijdele psycholoog Bram Bakker, die zelfs een open brief (uiteraard, want hij wil publiciteit) aan de schrijver opstelde. Die diepgang lijkt vrij bewust achterwege gelaten. Gijp is bedoeld als lekker weglezertje op de costa's. Gemopper over depressies, daar zit je als badgast niet op te wachten.
De marketingmachine van Voetbal International is geweldig. De mastodont van de voetbalmedia, met de besnorde brompot als boegbeeld, speelt naadloos in op de blijkbaar heersende behoefte aan nog meer Voetbal International. Als de zomer voor de deur staat wordt er een boekje met de verzamelde columns van Nico Dijkshoorn gelanceerd, breekt het EK aan dan is het TV-trio Genee, Derksen en Van der Gijp niet van de beeldbuis te schieten. Zelfs uit een vliegende inzinking wordt handig munt geslagen, zo blijkt uit Gijp. Inmiddels, de feestdagen staan voor de deur, is er zelfs al een Gijp scheurkalender. Met iedere dag een leuke quote, ofzo.
Maakt dat Gijp tot een vervelend boek? Nee, zeker niet. Van Egmond schrijft zo prettig, dat de lezer de bladzijdes opvreet. Hoe bekend de verhalen ook zijn, zelfs een zuurpruim kan zijn gezicht niet in de plooi houden wanneer Van Egmond het typische taaltje van René van der Gijp op schrift zet. "'Het meest kenmerkende is zijn neiging om woorden te verkleinen die daar helemaal niet om vragen. Praat met René van der Gijp over de Tweede Wereldoorlog en hij heeft het binnen een paar minuten over 'Hitlertje," schrijft Van Egmond.
Als Voetbal International Koffietijd voor mannen is, dan kan Gijp het beste doorgaan voor een boekje uit de Boquetreeks voor kerels. Je verslindt het als fastfood, het is best lekker maar een echt voldaan gevoel hou je er nimmer aan over.
