Vega, een goede vleesvervanger

Zelden zal een nieuw tijdschrift zoveel gratis publiciteit hebben gehad als Vega. De makers mochten voor het verschijnen van het blad, begin oktober, aanschuiven in alle programma's die ervoor zijn gemaakt om mensen met een nieuw boekje/film/krant/chipsmerk/muziekstuk te ontvangen. Zodoende zagen we Leon Verdonschot zitten bij Pauw & Witteman en werd er ook in De Wereld Draait Door de nodige aandacht gegeven aan het blaadje. Als zo-min-mogelijk-vleeseter (het woord flexitariër vind ik nog viezer dan een groenteburger) was ik uiteraard wel benieuwd naar deze glossy. Het was opmerkelijk dat er vooraf werd gezegd dat Vega wou bewijzen dat mensen die geen vlees eten, geen geitenwollensokkendragers zijn. Alsof dat beeld nog steeds bestaat. Het is zoiets als de Hard Gras-redactie die vooraf duidelijk stelt dat ze het stigma wil doorbreken dat voetbalfans analfabeten zijn.

Toch had ik er wel zin in, dat blaadje. Deze week viel hij ook bij mij eindelijk op de mat. Ik kan er kort over zijn: het is een kutblad. Het zou me verbazen als er meer dan 10 nummers van uitkomen. In de winkel moet het dikke tijdschrift (148 bladzijdes) 7,95 kosten. Een bezopen hoge prijs natuurlijk. Op het oog krijg je daar wel wat voor. Er staan een paar geweldige schrijvers in die hun verhaal doen. Leon Verdonschot is een fantastische auteur en dat geldt ook Henk van Straten en Nico Dijkshoorn. Het geld is op het eerste oog dus goed besteed.

Toch heb ik lange tijd niet zoveel trek gehad in een broodje warm vlees als tijdens het lezen van het blad. Zelden heb ik een magazine gezien waar zo'n belerend vingertje vanuit ging. Hullie, de vleeseters, zijn zwakkelingen, wij, de niet-vleeseters, zijn sterk en verheven boven de rest. Dat idee. Erg origineel zijn de insteken van Vega ook al niet. Er komen mensen aan het woord die vegetarisch zijn. Antoinette Hertsenberg, hoogpriester in de Nederlandse anti-diereneterskerk, interviewt Ronald Giphart. Die eet ook geen vlees. Verder komt, uiteraard, Moby nog even voorbij zeilen. Een blad over vegetarische bekende mensen, kan niet zonder deze veganist die een jaar of tien terug bekend muzikant was. Henk van Straten is één van de beste schrijvers van Nederland, maar hoewel goed geschreven is zijn verhaal over de verleidingen van vlees niet interessant.

Natuurlijk wordt her-en-der wel de juiste snaar geraakt. Leuk idee bijvoorbeeld om van hun geloof gevallen vegetariërs aan het woord te laten over het hoe en waarom. Ook fijn is het stuk van Nico Dijkshoorn en het interview met wielrenner Maarten Tjallingii. Topkoks die een vegetarisch recept geven is geen enorme creatieve vinding, maar wel leuk. 

Wat dan weer erg tegenvalt is dat Vega zich inhoudelijk toch wel erg op vrouwen richt, iets dat vooraf nergens is gecommuniceerd. Een mannelijk vegetariër die zich voor 8 euro dit blad heeft laten aansmeren mag zich helemaal bekocht voelen. Wel leuk voor de man: op de cover is Renske de Greef te zien. Een nog behoorlijk onbekende schrijfster, die in haar leven (27 is ze) een tijdje geen vlees heeft gegeten. De redactie vond een 16 (!!!!) pagina's tellend interview met dit lekkere wijf in de schrijversland wel op z'n plaats. Ik denk dat zelfs de moeder van Renske dat wat overdreven vond.

Nee, ik had er veel van verwacht, maar vooralsnog denk ik dat Vega beter dienst doet als vleesvervanger dan als leesvoer. Helaas.