zaterdag 31 december 2016

De 10 beste albums van 2016



Elk jaar luister ik veel nieuwe muziek. Kutmuziek, maar gelukkig ook veel moois. Ik maak dan een infantiele top 10 van de in mijn ogen beste platen. Omdat ik nu eenmaal van kinderachtige lijstjes hou.

De hele playlist met 10 nummers van deze 10 albums luister je door hier te klikken.  Je vindt er ook veel platen die net niet in de top 10 zijn gekomen.

10. Descendents - Hypercaffium Spazzinate
Altijd maar willen vernieuwen doet me een beetje denken aan Michael Jackson: telkens een nieuwe huidskleur, neus of drugsverslaving. Het wordt er niet per se beter van. Gelukkig doen mijn vrienden van Descendents al sinds 1980 hetzelfde. Nu ja, ze verkopen tegenwoordig ook koffie. Eigenlijk totaal onnodig want
Hypercaffium Spazzinate houdt een gezond mens lang wakker.



9. David Bowie - Black Star
Ruim veertien jaar geleden was ik op een festival en daar trad ineens David Bowie op. In één klap was ik fan. Nu kwam in één klap dat album, waarop hij zijn naderende dood bezingt. Prachtig, ontroerend, maar ook vrij zwaar en moeilijk. Met jazz enzo. Een week later was hij ook daadwerkelijk dood. Een visionair, die David.

 

8. Paerish - Semi Finalists
Frankrijk stond in de finale van het EK voetbal, maar ze verloren. Dan doen hun landgenoten van Paerish het dus al beter dan Pogba & Griezmann, want ze winnen met vlag en wimpel. Rocken even in de geest van Nirvana naar de Europese titel toe. Bij een aantal nummers kan er nog wel een tandje bij, dus hun tweede plaat wordt nog beter. 


 

7. Deftones - Gore
Als deze top 10 iets bewijst is het wel dat oude liefde bij mij zelden roest. Chino Moreno, de brulboei uit Sacramento, is op Gore in vorm. Het is niet dat ze bij Deftones ineens van de afdeling techno of electronische vernieuwing zijn. Maar dit is gewoon ouderwets goed.
 


6. Yung Internet - Free WiFI
Ik heb het meteen even opgezocht voor je, maar bij Yung Internet doet niemand van De Jeugd van Tegenwoordig mee. Terwijl het toch echt lijkt of Vieze Fur en co aan de LSD zijn. Belangrijk: Yung Internet is zeker geen namaak DJVT. Er zit meer dance in hun nummers bijvoorbeeld.

 

5. Anderson.Paak - Malibu
Op Malibu mixt de weledele heer .Paak soul, jazz, R&B, pop en rap door elkaar. Aanrader in de auto, maar zeker ook tijdens een gezellig avondje met uw geliefde. 


 



4. Bettie Serveert - Damaged Good
Onlangs was ik ergens uit eten. Smaak van het gebodene was dik in orde maar de service driewerf kut. Nee, dan Bettie! Als die serveert weet je altijd wat je krijgt, en dan ook nog met een dikke glimlach. Hopelijk gaat dit nog jaren zo door. Neerlands meest onderschatte groepje!
 


3. Eefje de Visser- Nachtlicht
Met mijn vrouw was ik naar een concert van Eefje de Visser. Beiden onder de indruk hoor, daar niet van. Maar op de terugweg zei ik dat ik Eefje echte kunst vindt. 'Wat is de definitie daarvan?,' vroeg mijn immer kritische echtgenote. 'Dat ik er geen reet van begrijp, maar dat ik het wel geweldig tof vind,' zei ik. Zij vond dat gelul. Maar Eefje vindt ze ook wel te gek, dat u het even weet. En net als ik is ze vooral fan van de songs op Nachtlicht.


 

2. Brian Fallon - Painkillers
Zonder twijfel het meest meegezongen liedje van 2016 door schrijver dezes is 'Painkillers' van Brain Fallon. Niks persoonlijks verder hoor, de pijnstillers heb ik niet echt nodig. Maar godallejezus, wat heeft die Fallon een oprechte stem. Al zou hij me een lekke waterballon willen verkopen, grote kans dat ik erin trap. Met The Gaslight Anthem gaat het in mijn ogen al een tijdje al wat minder, maar solo laat Fallon nog steeds zien dat hij de verse Springsteen is.






1. A Tribe Called Quest - We got it from here... thank you 4 your service
Is er ooit een jaar geweest waarin er zoveel grote artiesten heen gingen? Bowie, Cohen, George Michael en natuurlijk Phife Dawg. We got it from here... thank you 4 your service is een ultiem eerbetoon aan de rapper die tijdens de opnames overleed. Vrij bizar, want ruim 18 jaar terug hadden de mannen voor het laatst met elkaar in de studio gezeten. Deze plaat klinkt niet gedateerd, maar is toch een typische A Tribe Called Quest-plaat; beetje jaren 90 dus!