Lijstjes van 2010: De 10 beste cd's

Muziekbladen brengen hun lijstjes met de beste cd's van het jaar meestal begin december al uit. Vreemd, want volgens mij heeft een jaar nog altijd 12 maanden. Veel toonaangevende muziektijdschriften en kranten gingen dit jaar dan ook flink op hun muil. Eenerzijds werd hoog van de toren geblazen over het nieuwe schijfje van poprapper Kanye West, dat laat in dit jaar verscheen. Anderzijds was zijn 'My beautiful dark twisted fantasy' in bijna geen enkel rijtje met favoriete cd's terug te vinden omdat die blijkbaar op 1 december binnen moeten zijn.
Ikzelf heb gewoon het hele muziekjaar, dat loopt van 1 januari tot 31 december, uitgezeten. Een top 10 was moeilijk te kiezen omdat er zoveel moois verscheen. Van 25 songs, afkomstig van albums die ik dit jaar geweldig vond, heb ik een playlist gemaakt. Voor de Spotify-gebruikers: de lijst is hier te beluisteren.
Maar dit zijn, in mijn ogen, de beste 10 albums van 2010:

10. Pantha du Prince - Black Noise
Donker, duister en mysterieus. Dat zijn de woorden die bij je opkomen als je naar Black Noise luistert. Pantha du Prince kruipt onder je huid met een warm minimal-geluid.

9. Deftones - Diamond Eyes
Nauwelijks was ik nog geïnteresseerd in het werk van Chino Moreno en zijn kornuiten. Het duurde dan ook lang voordat ik Diamond Eyes, na lang aandringen van vrienden, echt luisterde. Ik kreeg geen spijt. De song CMND/CTRL is het ultieme bewijs dat de Deftones er nog toe doen. Op Diamond Eyes klink bijna ieder nummer fris van de lever.

8. Massive Attack - Heligoland
Dat je oude helden nooit moet afschrijven bewijst ook Massive Attack. Ze doen eens een keer niets nieuws, maar grijpen terug naar het geluid van succesalbums als Mezzanine en Protection. Het resultaat: eindelijk weer een album dat van A tot Z boeit.

7. Underworld - Barking
Barking is niet het meest bejubelde album van Underworld geworden. Sterker nog, de kritieken waren slecht. Toch heb ik met volle teugen genoten van het, inderdaad, wat gladdere geluid van deze dance-veteranen. Always loved A film is een clubkraker van heb jou daar. Maar ook met Diamond Jigsaw, Scribble en Between Stars hou je meute in beweging.

6. Damu the Fudgemunk - How it should sound (vol. 1 & 2)
Muzikaal gezien was 2010 voor mij het jaar van de wederopstanding van hiphop en van oude helden. Damu the Fudgemunk mag voor mij dan een nieuwe held zijn, op deze plaat mixt hij oude hiphopbeats zodat het weer een vers geluid krijgt. Oude wijn in nieuwe zakken? Het zal, maar het is wel godverdomde goede wijn in een prachtige nieuwe zak. 



5. De Jeugd van Tegenwoordig - De lachende derde
Bij De Jeugd van Tegenwoordig vraag ik me vaak af hoe ze het doen: een single uitbrengen waar je de eerste keer geen reet van verstaat (Sterrenstof) en die je na een paar keer luisteren toch meezingt. Op De lachende derde bewijst De Jeugd niet alleen over raptalent, humor en goede schrijvers te beschikken. Ook op muzikaal is het een stap voorwaarts.  



4. Bad Religion - The Dissent of man
Eén van mijn all-time favorieten: de oude punkers van Bad Religion. We kennen ze inmiddels wel, die meezingbare refreintjes, die politieke statements en die door gitaren begeleide oohh's & aahh's. Maar toch, ze doen het zo verdomde goed.

3. Big Boi - Sir Lucious Left Foot... The son of Chico Dusty
Het hiphop-album van het jaar komt natuurlijk helemaal niet voort uit het verdraaide brein van Kanye West. Nee, deze blufkikker uit Atlanta is dé rapper die in 2010 heerste. Wie dacht niet, net als ik, dat hij de mindere helft van Outkast was? Nou, we hadden het fout. Big Boi bewijst met dit verrassende album een fantastische hitschrijver en bovenal een fenomenale rapper te zijn.

2. The National - High Violet
Wie High Violet van The National wil begrijpen moet niet over één nacht ijs gaan. Het album is zwaar, stemt niet meteen heel vrolijk en tegen de donkere stem van zanger Matt Berninger moet je bestand zijn. Mij bleef het wel meteen boeien. Daarom gaf ik het nog een luisterbeurt, en nog één, en nog één, en toen nog één. En ja hoor, poink,  ineens viel het kwartje. The National maakt indrukwekkende popmuziek.

1. The Gaslight Anthem - American Slang
Amerikaanser, en vooral New Yorkser, dan The Gaslight Anthem doet op American Slang vind je het nauwelijks. Vanaf de gelijknamige opener tot aan de laatste track (We did it when we where young) is het mouwen opstropen en rocken. Het levert (punk) rockpareltjes op, zoals Orphans en The Boxer. Maar ook fijne vrolijke, melodieuze pop op The diamond church street chior. Ingetogen klinken ze op The Queen of Lower Chelsea. American Slang is niet alleen een eerbetoon aan New York, maar vooral ook aan muziek.