Ze gaf me vleugels

Afgelopen zaterdag ging ik met een paar vrienden naar Utrecht. In TivoliVredenburg speelde Run the Jewels, de hiphop-sensatie van 2014. We gingen per trein. Ik ben iemand die vooraf de reistijden goed bekijkt, vooral omdat ik niet van anderen afhankelijk wil zijn.

Op de terugweg, op het station, merkte ik dat ik minder scherp werd. Ik wist niet meer welke trein ik moest hebben. Eigenlijk voelde ik meteen: mijn suikerspiegel was flink gedaald. Gek genoeg ondernam ik weinig. Ik kan niet helemaal verklaren waarom, maar waarschijnlijk was ik niet meer in staat iets te doen aan de situatie. Dit jaar vier ik mijn 10 jarige jubileum als diabeet. Hoe ik met een verlaagde suikerspiegel moet dealen, weet ik inmiddels. Maar dit keer was het anders. Ik leek verdoofd. Kwam het door de alcohol? Goed, het was zaterdagavond en ik had zeker niet de hele avond aan de magere melk gezeten, maar dronken was ik zeker niet. Licht aangeschoten hoogstens.
Gelukkig sleepte twee vrienden mij de juiste trein in. Eenmaal binnen, prikte ik mijn suiker. Het oordeel was overduidelijk: 1.6. Een extreme hypo. Het laatste wat ik me meen te herinneren was dat ik tegen mijn maten zei: "Dit is heel slecht."

Halverwege de trein naar woonplaats Zoetermeer (ik was blijkbaar wel overgestapt) kwam ik bij. Ik kreeg een kerstkransje in mijn handen gedrukt die ik razendsnel opvrat. Eén van mijn vrienden had 'm die avond op Utrecht CS gekregen en voor mij de hele reis bewaard. Daar knapte ik nog meer van op. Daardoor kon ik zelf naar huis wandelen en de volgende dag was ik zo fit als een hoentje. 

Ik stuurde beide vrienden nog maar een app: "Bedankt voor jullie hulp. Zonder jullie, lag ik nu in het ziekenhuis." Ik krijg een bericht terug: "Dankzij de kerstkransjes en de Red Bull kwam je er bovenop." 

Van de Red Bull kon ik me niks herinneren. Te ver weg was ik. "Hoe kwam ik eraan?," vroeg ik. "Een meisje gaf het je," appte hij terug. "Lekker wijf?," vroeg ik nog, semi-schijtlollig. Het interesseerde me uiteraard helemaal niks. Ze had mijn leven gered, besefte ik me. Door haar drankje aan mij, suikerpatient met een bizar lage suikerspiegel, te geven voorkwam ze een opname op de intensive care. Nederland heeft ze veel kosten bespaard (ik ben door suikerziekte al op 1 januari door mijn eigen risico heen, dus u betaalt mee wanneer mij iets overkomt) en voor mij heeft ze veel ellende voorkomen, want op een ziekenhuisopname zit niemand te wachten
Ik ben haar eeuwig dankbaar.