Writers Unplugged: Patrick van Rhijn

Om eerlijk te zijn: ik was er vooraf niet gerust op, deze editie van Writers Unplugged. Akkoord, over het publiek hoefde ik me geen zorgen te maken want dat was er (helaas) nauwelijks. Nee, ik was onrustig omdat ik niet goed wist wat ik van mijn gast Patrick van Rhijn moest verwachten. Sympathieke vent, daar niet van, maar had hij ook genoeg over muziek te vertellen?
Van Rhijn schreef twee romans over de rechtszaak rondom de voogdij over zijn dochter. Een rechtszaak die hij verloor met als gevolg dat hij zijn kind maar bar weinig ziet. Zij (in de boeken Lila gedoopt) woont met d'r moeder in Zweden, hij in Nederland.
In zijn boeken doet hij veel aan muziek-name-dropping. Air, Racoon, Kravitz en Do, het zijn maar een paar bekende artiesten waarvan de naam voorkomt in 'Weg van Lila' en 'Vaderstad'. Dat hij wel wat met muziek had, wist ik natuurlijk wel. Maar goed, hij had bij MTV gewerkt en, op de koop toe, ook nog bij TMF. Geen bolwerken waar de muzikale smaak hoogtij viert, laten we wel wezen. Waar Marco Borsato geldt als het summum, is de duivel niet ver weg.
Toch was de editie van Writers Unplugged met Patrick een erg leuke. Al na het eerste nummer dat hij had uitgekozen gooide hij de schroom van zich af door het refrein van de Racoon-song Blue Days af te zingen nadat het geluid op een wat ongelukkig moment werd weggedraaid. Van Rhijn vertelde hoe hij ooit bij diverse platenboeren in Rotterdam voor joker had gestaan. Zijn vriendin had gezegd dat ze een liedje erg mooi vond. Ze wist niet hoe het ging, wat de titel was of wie de uitvoerende artiest. Het enige aanknopingspunt dat ze gaf: "het was iets met i'm an asshole". Verliefd tot over zijn oren trok hij zingend langs muziekwinkels, net zo lang totdat iemand hem kon vertellen welk album hij moest kopen om zijn lief blij te maken. Het plan slaagde, hij bemachtigde de cd en daarmee het hart van zijn liefde.
Maar Blue days was niet het enige nummer waarover hij leuke en persoonlijke verhalen had. Over veel meer liedjes had hij wat te melden en dat was maar goed ook, want zo werkt Writers Unplugged. Via de uitgekozen muziek, probeer ik meer over de schrijver te weten te komen. Bij het het Kiss-nummer "Sure know something" vertelde Van Rhijn over de verjaardagen bij de familie. Hij en zijn zusje deden altijd een optreden waarbij het nummer werd geplaybackt. Er werden sterren uitgeknipt en stukken treinbaan dienden als gitaar. Toevallig zat er een familielid van Patrick in de zaal. Zij bevestigde dat de optredens van "Kiss" een succes waren bij de familie.
Wie de gast wordt van de volgende editie van Writers is nog niet bekend. Maar ik weet vrijwel zeker dat ik me dan drukker zal maken over het publiek dat dan hopelijk massaal naar de Boerderij gekomen is.

Playlist Writers Unplugged met Patrick van Rhijn:

Racoon - Blue Days
Natiruts - Beija Flor
Christina Aguilera - Lost
Nina June - Wonderwater
Rob Base & DJ EZ Rock - It takes two
Roosbeef - De Boerderij
Lenny Kravitz - I wanna fly
Kelly Clarkson - Because of you
Kiss - Sure Know Somethinh
Diana Ross & Marvin Gaye - You are Everything
Damian Rice - 9 Crimes
D'Note - Shed my skin

Simon leest nu: Maarten van Rossem - Waarom is de burger boos?

Boekje van Maarten van Rossem waarin hij antwoord geeft op de vraag: waar komt de onvrede van veel Nederlanders vandaan? Hoe verklaart men de opkomst van Wilders?

Nieuwe muziek

Mijn nieuwe muziek van de laatste tijd:

Tom McRae - The Alphabet of Hurricanes
Brownswood - Bubblers Five: Compiled by Gilles Peterson
Fixkes - Superheld
Gorrilaz - Plastic Beach
An Education - Original Soundtrack
Keb Darge & Paul Weller - Lost & Found: Real RNB & Soul
Frank Turner - Poetry of the Deed
Hans Teeuwen & The Painkillers - How it aches
Erykah Badu - New Amerykah Part Two: Return Of The Ankh
The Crystal Method - Divided By Night