Een weekje America doet een mens goed, weet ik sinds deze week. Ik heb het niet over The States, maar over het gehucht in Noord-Limburg, waar ik op vakantie was. Het vlekje op de kaart heeft alles wat je mag verwachten van een klein dorp. Een supermarkt, een bakker, een kerk, een kroeg en wat kasten van huizen. Nee, wat dat betreft is het geen plek waarvan je direct zegt: bijzonder. Maar behalve het bord met 'America' erop, dat voor iedere toerist natuurlijk een kiekje waard is, komt één van de beste bands van Nederland er vandaan. Rowwen Hèze-frontman Jack Poels is namelijk één van de ruim 2000 inwoners. Je denkt op zo'n moment vaak: het is oneerlijk verdeeld in de wereld. Als inwoner van Zoetermeer, toch een stad met ruim 120 duizend inwoners, mag ik me plaatsgenoot van Jordy van Loon noemen. Dan zit je in America toch beter, wil ik maar zeggen.
 |
| In het beloofde land |
Enfin, ooit heeft Jack gedacht: ik schrijf een nummer over het opgroeien in De Peel, de streek waarin ik geboren ben. Een uitgestrekt gebied met vooral veel weiland. Een charmant stukje Nederland, dat zeker, maar het is er nou niet zo spannend dat de zenuwen je er voortdurend door de keel gieren. Dat staat in schril contrast met de song. Een kunststukje vol spanning en vooral een tekstueel pareltje.
Het lied 'De Peel in brand' zat de afgelopen week voortdurend in mijn kop, vooral omdat mijn zoontje van (nog geen) 1,5 de hele week vrolijk om mij heen dartelde. 'Toen ik nog heel klein was, en op mijn tenen moest gaan staan om te kijken naar de maan,' zingt Jack Poels. Ik zag Boaz, die vooral op zijn tenen moet gaan staan om te kijken wat er op tafel ligt.
Poels kruipt op zo'n fenomenale manier in de huid van een opgroeiend jongentje. Hij zingt over het vechten met de sterkste vijanden en een baas zijn van iedereen, iets waar gezonde ventjes gek genoeg van dromen.
Deze week, we waren aan het spelen in de tuin bij ons vakantiehuisje, wees Boaz naar de lucht. 'Tie, tie', riep hij, met een hoog stemmetje dat hij alleen opzet als hij iets heel belangrijks duidelijk wil maken. Maar ik begreep hem niet. Hij wees nog drukker naar boven. Toen dacht ik aan dat mooie lied van Rowwen Hèze: "Ge kneep de oge half dicht Elke wolk waas 'n gezich". Ik snapte het ineens: Boaz zag iets in de wolken. Ik bedoel maar te zeggen: luister dit schitterende lied, je kunt er nog wat aan hebben.
