 |
| Pieter Huistra... |
 | |
| en Emile Schelvis |
vrijdag 18 maart 2011
woensdag 16 maart 2011
Consequent zijn is de doodsteek voor je team
Het zou gek zijn om hier enige waarde te hechten aan het niveau waarop ik voetbal. De reserve vierde klasse KNVB, daar komen de fijnproevers niet op af. Toch bedrijven wij van DSO 5 onze hobby bijzonder serieus. Iedere zaterdag willen we winnen. De negentien spelers uit de selectie worden geacht fit en met volle inzet ten strijde te trekken.
Wie er in actie komt tegen roemruchte teams als DSVP 5 of 's Gravenzande 7 wordt bepaald in de week voorafgaand aan de wedstrijd. De regel is simpel: kom je trainen, dan maak je kans op een basisplek. Het spreekt voor zich dat er voor de beste spelers een uitzondering wordt gemaakt. Die kunnen een donderdagavondje overslaan. Want wij bij DSO 5 begrijpen: consequent zijn is de doodsteek voor je team.
Bij Ajax denken ze daar momenteel anders over. Een van de weinige toppers van het team wordt buiten het elftal gelaten. De reden? Mounir El Hamdaoui heeft iets teruggezegd tegen Frank de Boer. De trainer moet nu een lijn trekken, of zoiets. Het is de meest waanzinnige onzin die je maar kunt bedenken. Vedettes mogen nu eenmaal meer dan waterdragers. Logisch.
Voordat Romario op zaterdagavond op stap ging, legde hij zijn voetbalschoenen achterin zijn auto. Zodoende kon hij gelijk door naar het Philips Stadion. Dat wist Guus Hiddink natuurlijk ook wel. Die dacht echt niet dat zijn superster zaterdagavond, na het kijken van Ted's Familiespelshow, de klamme lappen opzocht. Welnee, Guus wist maar al te goed dat die kleine tot een uurtje of zeven achter de wijven aanzat. Het interesseerde de trainer geen biet. Hij wist: als ik dat kutventje opstel raakt ie 88 minuten geen knikker, maar hij schiet er in die overige twee minuten wel een paar in. Dat deed Romario namelijk altijd. Kijk, Edward Linskens hoefde zoiets niet te flikken. Als die op zaterdag niet voor 22 uur op z'n nest lag, kon hij vier weken met het tweede meetrainen. Maar ja, dat wist Edward ook. Daar was hij Edward voor. Hij was allang blij dat hij met Romario in dezelfde kleedkamer mocht zitten.
Zo is het ook met Eyong Enoh, Daley Blind en Vurnon Anita. Die bellen iedere zondagavond vol trots met hun moeder om te vertellen dat ze samen met Mounir in het veld hebben gestaan. Hun moeder zegt dan soms heel lief: "Zo goed word jij misschien ook nog wel eens, schat". Maar ze weten wel beter. Wat die vervelende, soms arrogante eigenheimer uit Rotterdam kan, kan niemand bij Ajax.
Mounir voetbalt soms voor zichzelf, kijkt niet altijd om zich heel, mist af en toe een kans en door zijn opportunisme sterven zijn acties wel eens in schoonheid. Maar Mounir probeert tenminste dingen. Die goals tegen Heerenveen, daar kunnen de andere Ajacieden alleen maar van dromen. El Hamdaoui gedraagt zich anders, maar ja, hij is ook geen normale speler. Hij maakt bijvoorbeeld doelpunten, iets dat geen enkele Ajacied regelmatig doet.
En daar heeft Frank de Boer nog niet mee leren omgaan, lastige jongens. Zijn vorige team, de A1 van Ajax, had weinig vedettes die zich speciaal gedragen. Nu krijgt hij te maken met spelers die in hun vrije tijd rappen of die soms een grote muil hebben omdat ze weten hoe goed ze zijn. Toen Suarez Bakkal in zijn nek beet, bleef het oorverdovend stil in Amsterdam. Dat kwam niet omdat ze in Amsterdam poep in hun ogen hadden, maar omdat het Luis Suarez was. Als het Alderweireld of Sulejmani was geweest die zijn tanden in een PSV'er had gezet, hadden ze in Amsterdam meteen tot schorsing van zes wedstrijden over gegaan. Geen twijfel mogelijk. Nu was het de grote vedette Suarez en dan doe je het net even anders. Pas toen de druk van de buitenwereld groot werd, besloot Ajax tot de lachwekkende schorsing van twee (onbelangrijke) duels. Ze weten dus maar al te goed hoe het werkt in Amsterdam. Je moet onopvallend inconsequent zijn. George Orwell omschreef dat als 'All animals are equal, but some animals are more equal than others'. Dat is namelijk de sleutel tot een grote trainersloopbaan en uiteindelijk het kampioenschap dit seizoen. Vraag maar aan de mannen van DSO 5. Hun is het een paar jaar gelden ook gelukt.
Wie er in actie komt tegen roemruchte teams als DSVP 5 of 's Gravenzande 7 wordt bepaald in de week voorafgaand aan de wedstrijd. De regel is simpel: kom je trainen, dan maak je kans op een basisplek. Het spreekt voor zich dat er voor de beste spelers een uitzondering wordt gemaakt. Die kunnen een donderdagavondje overslaan. Want wij bij DSO 5 begrijpen: consequent zijn is de doodsteek voor je team.
Bij Ajax denken ze daar momenteel anders over. Een van de weinige toppers van het team wordt buiten het elftal gelaten. De reden? Mounir El Hamdaoui heeft iets teruggezegd tegen Frank de Boer. De trainer moet nu een lijn trekken, of zoiets. Het is de meest waanzinnige onzin die je maar kunt bedenken. Vedettes mogen nu eenmaal meer dan waterdragers. Logisch.
Zo is het ook met Eyong Enoh, Daley Blind en Vurnon Anita. Die bellen iedere zondagavond vol trots met hun moeder om te vertellen dat ze samen met Mounir in het veld hebben gestaan. Hun moeder zegt dan soms heel lief: "Zo goed word jij misschien ook nog wel eens, schat". Maar ze weten wel beter. Wat die vervelende, soms arrogante eigenheimer uit Rotterdam kan, kan niemand bij Ajax.
Mounir voetbalt soms voor zichzelf, kijkt niet altijd om zich heel, mist af en toe een kans en door zijn opportunisme sterven zijn acties wel eens in schoonheid. Maar Mounir probeert tenminste dingen. Die goals tegen Heerenveen, daar kunnen de andere Ajacieden alleen maar van dromen. El Hamdaoui gedraagt zich anders, maar ja, hij is ook geen normale speler. Hij maakt bijvoorbeeld doelpunten, iets dat geen enkele Ajacied regelmatig doet.
En daar heeft Frank de Boer nog niet mee leren omgaan, lastige jongens. Zijn vorige team, de A1 van Ajax, had weinig vedettes die zich speciaal gedragen. Nu krijgt hij te maken met spelers die in hun vrije tijd rappen of die soms een grote muil hebben omdat ze weten hoe goed ze zijn. Toen Suarez Bakkal in zijn nek beet, bleef het oorverdovend stil in Amsterdam. Dat kwam niet omdat ze in Amsterdam poep in hun ogen hadden, maar omdat het Luis Suarez was. Als het Alderweireld of Sulejmani was geweest die zijn tanden in een PSV'er had gezet, hadden ze in Amsterdam meteen tot schorsing van zes wedstrijden over gegaan. Geen twijfel mogelijk. Nu was het de grote vedette Suarez en dan doe je het net even anders. Pas toen de druk van de buitenwereld groot werd, besloot Ajax tot de lachwekkende schorsing van twee (onbelangrijke) duels. Ze weten dus maar al te goed hoe het werkt in Amsterdam. Je moet onopvallend inconsequent zijn. George Orwell omschreef dat als 'All animals are equal, but some animals are more equal than others'. Dat is namelijk de sleutel tot een grote trainersloopbaan en uiteindelijk het kampioenschap dit seizoen. Vraag maar aan de mannen van DSO 5. Hun is het een paar jaar gelden ook gelukt.
Abonneren op:
Posts (Atom)