Een vraag die zich halverwege het lezen van Mijn nieuwe beste vriend opdringt is: waarom? In godsvredesnaam, waarom moest er een boek komen over Huub van Bijnen? Een man zichzelf als artiest ziet en die:A. geen bijzondere gave bezit
B. überhaubt niet bijzonder is. Of uitermate sympathiek of juist heel erg naar
en
C. niet helemaal goed snik is.
De schrijver zit zelf ook met deze kwestie in zijn maag. Henk van Straten dacht een verhaal te maken over de excentrieke paradijsvogel Heintje Bondo (de artiestennaam van Huub) maar stuit op een verwarde, oude en somtijds gewoonweg zielige man. Sneu, daar niet van, maar geen biografie waardig. Vertwijfeld schrijft Van Straten: "Steeds vaker schiet het door mijn gedachten: Doe toch eens iets bijzonders, lul." En eerlijk is eerlijk, Huub doet nooit iets bijzonders. Ja, iets bijzonder onhandig, dat wel. Tijdens het ene optreden, het eerste in zijn eenenzeventigjarige bestaan, wordt hij bekogeld met bitterballen. Het tweede breekt hij af na een krappe 20 minuten, terwijl er op minimaal een half uur was gerekend. Geen zin en moe, zo is zijn verweer.
En toch: Mijn nieuwe beste vriend is een fantastisch boek. Dat komt door Henk van Straten, die het talent bezit om met zijn pen een drol tot chocolade om te toveren. Hij had over uw of mijn buurvrouw nog een boeiend boek geschreven. Mijn nieuwe beste vriend is daardoor meer nog een boek geworden over de schrijver zelf, dan over Huub van Bijnen. Al beweert de omslag anders. Hij geeft Heintje Bondo kleur. Soms een droevige, af en toe een emotionele maar meestal toch vooral een geestige kleur. Als na het lezen van dit boek iets als een paal boven water staat is het wel dat Henk van Straten jaloersmakend goed kan schrijven.
Titel: Mijn nieuwe beste vriend
Schrijver: Henk van Straten
Uitgeverij: De Boekenmakers
Verschenen: November 2009
232 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten