Peace for our time in Tennis

Hoewel het hele wielerpeloton dus al vanaf 1832 stijf staat van de dope, voetballers sinds de invoering van het betaalde voetbal aan de pep zitten en er bij het American Football niet eens meer gecontroleerd wordt op 'performance-enhancing drugs' omdat ze de uitslag toch wel kennen, is het een geruststellende gedachte dat toptennissers hun vijfsetters in de zinderende hitte op een flesje groene Extran en een banaan spelen. Laten we wel wezen, wat weet zo'n dopingarts als Fuentes nou van tennis? Hij kan wel zeggen dat hij behalve fietsers, hardlopers, boxers en voetballers ook tennissers onder behandeling had, maar dat is natuurlijk grote flauwe kul. Tuurlijk, dat van die  fietsers, hardlopers, boxers en voetballer klopt wel. Maar als alle grote tennisspelers zeggen dat er in de edele racketsport niet gebruikt wordt, dan is dat zo. Dat is zo klaar als een klont.
Als je in het tennis al geldt als ideale schoonzoon, dan ben je in de normale wereld helemaal Moeder Teresa en Majoor Bosshardt in één persoon. Dus Pete Sampras kun je rustig op zijn trouwe, betraande hondenogen vertrouwen als hij zegt dat er, afgezien van een 'gevalletje hier-en-daar', niks wordt gebruikt in het tenniscircuit.
Met een 'gevalletje hier-en-daar' doelt Boring Pete vermoedelijk op de bekende positieve plasjes die Mats Wilander, Petr Korda, André Agassi, Greg Rusedski, Richard Gasquet, Martina Hingis, Stefan Koubek, Melle van Gemerden, Serena Williams ooit inleverden. En nog zo'n tachtig anderen met hen. Het 'gevalletje hier-en-daar' betreft dus ongeveer een half wielerpeloton, ondanks de tamelijk gebrekkige controles in het circuit. Maar voor de rest zie je dat niet in het tennis, doping. Het is, om het even zo te stellen, 'peace for our time' bij de ATP en WTA.
Daar kun helemaal je van uitgaan als zo'n geestige, fijne, grappige (want goh, wat is hij ont-zet-tend grappig), gevatte sportman als Novak Djokovic er zijn hand voor in het vuur steekt. Natuurlijk, de meeste volwassen mensen die zich zomaar verkleden als dokter hebben óf 18 liter bier naar binnen gegoten óf aan minstens 4 LSD-postzegels gelikt, maar die lekkere gekkie van een 'Djoker' doet dat toevallig zonder verdovende middelen. Maar niet alleen de nummer 1 van de tenniswereld denkt dat de dopinghandelaren Wimbledon, Rolland Garros of Flushin Meadows overslaan, ook Richard Krajicek en Tom Okker weten zeker dat tennis schoon is. Tegen NUsport zegt de directeur van het ABN Amro Toernooi: ""Ik ben ervan overtuigd dat tennis een heel schone sport is."

In andere sporten ligt dat natuurlijk heel anders allemaal. Over het wielrennen hoeven we het niet te hebben.  Daar gebruikt de gemiddelde fietser zoveel drugs, dat je nog van geluk mag spreken dat de coureurs niet halverwege de koers hun fiets verkopen om van dat geld wat dope te scoren. Ook in het voetbal wordt in ruime mate doping gebruikt. Onlangs werd bekend dat één van de beste voetballers ooit, Zinedine Zidane,   ook bloeddoping zou hebben ondergaan.
In het worstelen en de grote Amerikaanse sportcompetities (met name het American Football) worden al niet eens meer controles uitgevoerd; de uitslag is toch wel bekend. Sinds 2011 zou er vaker worden getest, zo spraken de teams en bonden af, maar het gebeurde uiteindelijk niet. En dat is maar goed ook, voor de naam van deze grote sport. Honkbal is één van de sporten waarin wereldwijd, het meeste geld in omgaat. Vanzelfsprekend kent die sport ook een indrukwekkende lijst aan dopingzondaars. Zelfs in de Formule 1 en het schaken wordt doping gebruikt. Kortom, doping is overal. Alle sporten krijgen ermee te maken. Behalve dan tennis, daar hebben ze alles op orde. Nou ja, afgezien van een gevalletje-hier-en-daar dan.