Simontikt: Mijn club wordt gesloopt

De kleedkamers stonken er naar pis, het was overal vies en die kantine leek in de verste verte niet op een Grand Café. Iets dat schijnt te moeten, bij een amateurvoetbalclub anno 2010. Maar op het oude complex van svDSO lagen de velden beschut, zodat je lekker kon voetballen. Een niet onbelangrijk detail voor wie zijn voetbalplezier wil vergroten. Nu heeft DSO een nieuw terrein. Met een kantine met van die hoge tafels en dito hippe krukken. Met een mooi terras en kleedkamers die voorzien zijn van glanzende witte tegels. Kleedkamers zonder zeiklucht. Maar eenmaal op het veld, waai je al uit je hemd bij windkracht 2. De vlaggen staan strak bij een zuchtje wind. Want een nieuw complex ligt vaak in een nieuwe wijk. In nieuwe wijken staan geen bomen, tenminste niet in Zoetermeer. Daar ben je dan mooi klaar mee, als voetballer. De rest van mijn voetballeven zal ik dus sowieso om de week uit mijn hemd waaien. Geen prettige gedachte. Misschien dat mijn zoontje, als hij onverhoopt toch niet bij Real Madrid komt te spelen, op zijn 30e lekker uit de wind wordt gehouden door de bomen op het nieuwe sportpark.


De hoofdtribune

Het oude sportpark wordt ondertussen gesloopt. Er komen straks gebouwen te staan op die plek. Wat groen was wordt grijs, zoals er in Zoetermeer wel meer grijs is. De velden liggen er verlaten bij. Het gras is veel te lang om nog te kunnen voetballen. Vandalen hebben alles wat nog kapot kon, kapot gemaakt en ondergekalkt. Zelfs de ruitjes zijn uit de dug-outs geslagen. Het is een intens troosteloos gezicht. Zelfs de zwervers die een tijd in de kantine hebben geslapen, zijn weg. Het is door alles en iedereen verlaten. Alleen werklui komen er nog om het plat te gooien. En toch heeft het wat, die verlaten velden met doelen zonder net. We houden er de moed dus maar in en zeggen: gelukkig hebben we de foto's nog.