De eerste wedstrijd

Het was best lekker weer op 2 november 2014. Warm zelfs, voor de tijd van het jaar. Ik weet dat nog zo goed omdat mijn zoontje van 4 zijn debuut maakte in een stadion. Ik had twee kaarten gekregen voor een VIP box en ik durfde de jonge voetbalfan daarom best mee te nemen naar Sparta - NEC. Mocht hij zich vervelen, wat bij een wedstrijd van Sparta geen ondenkbaar scenario is, dan waren daar altijd nog de lekkernijen om hem bezig te houden. En een lekkere zachte stoel.

Een muffin in de hand, en zijn Pirlo-shirt aan. Voor de zekerheid.

 
Mijn gedachten dwaalden af naar mijn eigen debuut in een voetbalstadion. Ik was een jaar of 6 ouder dan Boaz en moest plaatsnemen op de plastic kuipstoeltjes van Stadion Feyenoord. Daar stond tegenover dat de wedstrijd wel iets aansprekender was: Feyenoord - Ajax. Van de wedstrijd weet ik niks meer en ook mijn eigen administratie laat me anno 2015 in de steek. Ik heb het kaartje bewaard. 4 april 1988 staat erop te lezen. Erboven de uitslag: 1-4.

Het eerste kaartje van Boaz, daaronder mijn eerste voetbalticket.

Met het kaartje is iets geks aan de hand. Niet alleen was de prijs schrikbarend laag (waar werden die spelers van betaald?), ook klopt de datum niet. Nooit werd Feyenoord - Ajax gespeeld op 4 april 1988. Wel 20 dagen later, op 24 april. De 20 dagen zijn waarschijnlijk weggescheurd door een nietsvermoedende kaartjescontroleur. De controlestrook, daarop zal de 2 te lezen zijn geweest.
Dan de uitslag, daar zit ook een luchtje aan. Zeker in die tijd klopte mijn hart veel sneller wanneer ik Ajax zag. Menzo, Mühren, Bosman, Wouters en Van 't Schip, het waren allemaal grote helden. Bergkamp viel in die dag, maar dat weet ik ook alleen maar omdat ik dat daarnet ergens las. Vermoedelijk is mijn fantasie met de uitslag aan de haal gegaan, want Ajax maakte er ééntje minder.

 

 

Wat ik nog wel weet is dat er een heel onbekende speler meedeed bij Ajax. Dat vond ik toen geloof ik een teleurstelling, al was ik wel gek op nieuwe talenten. De man die ik me vaag kon herinneren blijkt Marcel Keizer te zijn.  Een speler die niet kan bogen op een al te glorieuze waslijst aan wedstrijden in Ajax 1.

Enfin, terug naar die middag in november 2014. Voor een 4-jarige die een wedstrijd van Sparta zag, hield hij zich heel goed. De eerste helft keek hij zeker een half uur met volle aandacht en nam daarna 2 chocolade-muffins en een Fristi. De tweede helft was de concentratie snel weg, waarna het LEGO magazine uit zijn Planes-rugtas tevoorschijn kwam. Daarna viste hij er nog een speelgoed-auto uit. Tot overmaat van ramp was NEC ook nog bezig Sparta weg te spelen. Aangezien wij voor deze gelegenheid hadden afgesproken voor Sparta te zijn, hielp dat ook niet mee.

Met een speelgoed-autootje op de tribune

Toen gebeurde er iets geks. Vlak voor het verstrijken van de 90 minuten kwam de thuisclub terug tot 2-1! In blessuretijd viel zelfs de gelijkmaker. 'SP-AR-TA', zongen we uit volle borst. De datum en de uitslag zullen we allebei vast nooit vergeten. En ik denk Boaz de lekkere muffins ook niet.